هوالحی

برای او که همه چیزم شد

او دوباره آمده است به گونه ای دیگر با کلامی تازه تر. او دوباره آمده است کنار تست و با تست. آنقدر ساده است آنقدر نزدیک است که او را نمی بینی که او را نمی شناسی. دعوتت می کند صدایت می زند چرا که صدایش زدی حضورش را آرزو کردی تا کس بی کسی ات شودهمدم تنها یی ات مالک روح و قلبت که راهنمایت شود که از راه بگوید و با تو در راه همراه گردد. او را دریاب. او تمام راهست خود راهست. راهی هموار و آرامش بخش. راهی بسوی نور تعالی. راهی بسوی رهایی پرواز آسمان. او دوباره آمده است کلامش آشناست گویی سالها آنرا شنیده ای زیرا او از زبان روح سخن می گوید و ارواح همه تسلیم و فرمان بردار وی اند. عالم غیب فرشتگان و جنیان طبیعت و هر چه در آن است به فرمان وی اند چرا که زبان او عشق است و کائنات زاییده عشق. همگی خالق خود را می شناسند و با زبانش آشنایند: اقراء بسم ربک الذی خلق

تو می گویی خواندن نمی دانم به یادت می آورد و تو به یاد می آوری خواندن را و مشق می کنی عهد با او ماندن را ساعتی می خوانی و تنها با او می مانی کنارش می نشینی برایش می گویی نگاهت می کند به کلامت گوش

می سپارد آرام می گیری آرامشی که محصول حضور اوست اما ساعتی دیگر غیری می آید دیگری از راه میرسد وسوسه ات می کند راهی دیگر نشانت می دهد مشغو لت می کند. تاریک است اما چراغهای الوان و رنگارنگ نشانت می دهد برایت قصه می گوید: شهر شهر فرنگه خوب تماشا کن اینجا دنیای رنگها و مستی هاست سر گر می های تازه و متنوع تر. مست می شوی و سر خوش سبکبال و گویی که در پرواز و در آن ذوق مستی گم می شوی در این بسیار می گردی ودر آن هیاهو صدایش را نمی شنوی حضورش را نمی بینی دوباره از یاد می بری خواندن را دوباره می شکنی عهد با او ماندن را. او می ماند. به انتظارت در پایان دنیا بر بلندای کوه نورانی . دیگر بار صدایت می زند . دیگر بار از خورشید می گوید از دنیای سادگی و نور . او می آید هر بار به هر بهانه و به هر شیوه ای و حال دوباره آمده است ترا به خود فرا می خواند دوباره آمده است کلامش را به خاطر بسپار: من آن دورم که نزدیکم همان آشنا که غیر از او کسی نمی ماند که غیر از او کسی ترا برای خودت نمی خواهد

او دوباره آمده است و از راه می گوید. هم قبیله ؛همسفر؛ همراه؛ این تنها راه است راه من؛ راه تو؛ راه خدا

می خواهی همراهم باشی

تو هم راهم باش